Wykorzystując do przecisków pneumatycznych przebijak otrzymujemy prostą i tanią metodę budowy sieci podziemnej. Jednak ma ona pewne ograniczenia, których nie mają przewierty sterowane.
Podstawowy minus tej metody polega na tym, że przeciski można stosować jedynie w gruntach, które dają się zagęścić, ponieważ tu urobku się nie usuwa. Przeciski pozwalają na przecisk rur o maksymalnej średnicy 200 mm. Kiedy zastosujemy poszerzacz, a warunki są sprzyjające, ograniczenie to zwiększa się o 100 mm. Jednak długość pojedynczych odcinków to tylko 35 m przy metodzie niesterowalnej i 70 m w sterowanych przeciskach.
Minusem jest także to, że ta metoda nie pozwala na dokładne poprowadzenie rurociągu na projektowanej głębokości nawet w przypadku przeciskach sterowanych. Dlatego jeśli stosuje się tę metodę, buduje ona sieci kablowe, wodociągowe, gazowe, kanalizację ciśnieniową i przyłącza.
Tempo robót jest bardzo wolne, więc efektywność tej metody jeszcze bardziej spada. Najczęściej stosuje się ją więc w przypadku sieci o niewielkich średnicach i długościach. Dlatego najczęściej wykorzystywaną i polecaną metodą prowadzenia podziemnych sieci są przewierty sterowane.
